Statushouders zijn vluchtelingen met een tijdelijke verblijfsstatus. Zij zijn inburgeringsplichtig. Ze mogen werken, en moeten ook naar school. Het inburgeren duurt vaak langer dan een jaar. Mensen leren niet alleen de taal maar bijvoorbeeld ook hoe ons verzekeringsstelsel in elkaar zit. Statushouders worden verdeeld over gemeenten in Nederland. Dit gaat naar het aantal inwoners per gemeente. Het Rijk bepaalt elk half jaar hoeveel statushouders elke gemeente moet huisvesten. Dat heet ‘taakstelling’. Grotere gemeenten moeten meer nieuwe statushouders huisvesten dan kleinere gemeenten.
Statushouders verblijven nu, na het verkrijgen van hun verblijfsvergunning, vaak langer dan drie maanden in een asielzoekerscentrum. Dit helpt niet voor hun integratie. Het legt bovendien extra druk op de asielzoekerscentra, die overvol zijn. Om doorstroming in azc’s te versnellen, is besloten de taakstelling per gemeente vanaf 2023 te verhogen. Dat betekent dat iedere gemeente per half jaar meer statushouders moet huisvesten, dan het afgelopen jaar.
Taakstelling Oude IJsselstreek
In 2022 had de gemeente de taakstelling 54 statushouders te huisvesten. Deze taakstelling is gehaald. De taakstelling voor de 1e helft van 2023 is 48 personen. Het is gelukt deze statushouders in Oude IJsselstreek een woning te bieden. Overigens is het niet zo dat er 48 huizen nodig zijn voor 48 statushouders. Het gaat hierbij ook om gezinnen die samen in 1 huis gaan wonen. Voor de 2e helft van 2023 heeft de gemeente een taakstelling voor het huisvesten van 61 statushouders. Samen met Wonion en Vluchtelingenwerk zet de gemeente zich in om ook deze taakstelling te realiseren.