Het verhaal van Erna & Aica

Erna Moons is vanaf haar geboorte vrijwel blind. Ze ziet alleen licht en donker, ongeveer twee procent. Ze vertelt graag wat het voor haar, en anderen met een beperking, betekent als afvalcontainers - kris kras - op de stoep staan. Ze hoopt op meer begrip door haar ervaringen uit de dagelijkse praktijk met u te delen. 

Gastlessen ‘Onbeperkt op School’

Op een internaat heb ik geleerd wat je allemaal nodig hebt als je een visuele beperking hebt, zoals braille en stoklopen. Bijna veertig jaar heb ik bij de Belastingdienst gewerkt, als telefoniste en bij de BelastingTelefoon. Tegenwoordig zet ik mij in voor de stichting Onbeperkt Meedoen. Bij de gastlessen ‘Onbeperkt op School’ vertel ik kinderen en jongeren over mijn leven met een beperking, zodat ze beter begrijpen hoe dat in de praktijk is. Daarnaast denk ik met de stichting mee over wat er beter kan in de toegankelijkheid van onze omgeving. Want ik vind het belangrijk dat iedereen zich vrij en veilig kan bewegen. Daarom draag ik ook mijn steentje bij aan de campagne ‘Bak opzij, stoep vrij’.

Obstakels op looproute

Al mijn hele leven gebruik ik een blindegeleidestok. Rond mijn 35ste kreeg ik mijn eerste geleidehond. Inmiddels is Aica mijn zevende hond. Met haar ga ik elke dag op pad. Ze vindt het heerlijk, vooral als we nieuwe routes lopen. Toch kom ik vaak obstakels tegen, zoals auto’s en fietsen op de stoep of afvalcontainers die midden op het trottoir staan. Aica kijkt altijd of ze erlangs kan. Als dat niet lukt, wijkt ze uit naar de straat. Dat is natuurlijk spannend, vooral als het druk is met verkeer. Ze zorgt er gelukkig wel voor dat we zo snel mogelijk weer teruggaan naar de stoep.

Toegankelijke stoepen

In sommige situaties voel ik me minder veilig. Er kan ineens een auto aankomen of de stoep kan opgebroken zijn. Dan gebruik ik mijn stok om het verkeer te waarschuwen. Dat gaat meestal goed, maar echt prettig is het niet. Wat ik belangrijk vind om te benadrukken, is dat dit probleem niet alleen mensen met een visuele beperking treft. Ook mensen in een rolstoel, met een rollator of mensen die slecht ter been zijn hebben moeite met obstakels op de stoep. Als de stoepen vrij en toegankelijk zijn, zou dat voor ons allemaal een enorme verbetering betekenen.

Wensen voor de toekomst

Ik merk dat je met simpele dingen al veel kunt verbeteren in de openbare ruimte. Een brede ingang helpt bijvoorbeeld en open trappen zijn minder handig, daar kunnen hondenpoten makkelijk tussendoor glippen. Ook een glazen achterwand in de lift kan geleidehonden afschrikken. Deze kleine aanpassingen laten zien dat het vaak niet veel kost om het leven van mensen met een beperking makkelijker te maken.

Laat voldoende ruimte vrij!

Mijn boodschap aan u is dan ook: probeer afvalcontainers netjes op de stoep te zetten en laat voldoende ruimte over voor mensen met een beperking om te passeren. Zo voorkomen we dat iedereen een ‘containerdans’, stoep op stoep af, moet doen.