Annie van ’t Hullenaar 100 jaar

Vrijdagmiddag 27 juni 2025 ging burgemeester Laura Werger op bezoek bij Annie Aalders in woonzorgcentrum De Debbeshoek in Ulft om haar, namens het college, te feliciteren met haar honderdste verjaardag.

Annie van het Hullenaar werd geboren in Silvolde. Zij was de jongste in het gezin en had drie broers en drie zussen. Omdat haar moeder al vroeg na haar geboorte overleed, werd ze verder opgevoed door haar stiefmoeder,  broers en zussen. Het was een hechte familie.

Ze werkte op het atelier, aan de achterzijde van het Klooster in Ulft, totdat ze verkering kreeg met Jan Aalders, eveneens uit Ulft. Ze leerden elkaar kennen tijdens een dansavond en trouwden in 1954. Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren: twee jongens en een meisje. Ze woonden met veel plezier aan de Pater Hafkenscheidtstraat. Samen met een buurvrouw maakte ze jarenlang de Mulo/mavo in Ulft schoon. Later ging ze werken bij de Hamelandstichting. Ze werd ‘bejaardenhelpster’ zoals dat destijds werd genoemd. Dit deed ze met veel liefde en heeft ze tot haar pensioen volgehouden.

In haar vrijde tijd was ze veel aan het breien: sokken en sjaals. Maar ook de buurkinderen werden voorzien van truien. Ze kon niet stilzitten, dus de breimand stond naast haar stoel. Ze kon ook genieten van tv kijken, samen met haar Jan. En dan vooral Duitse Volksmuziek. Roy Black was haar favoriet. En was er nog even tijd over, dan pakten ze samen de fiets (trommeltje met brood, koffie en een kleedje voor op de bank mee). 

Annie ging na de dood van haar man in 2013 wonen aan het Piet Molpad. Hier kwam ze ongelukkig ten val en belandde ze in een revalidatieproject. Inmiddels woont ze al veel jaren in de Debbeshoek. Hier heeft ze haar plek wel gevonden en geniet ze nog steeds van alle activiteiten die er aangeboden worden. Haar geheugen werkt niet altijd even fijn mee en daarom heeft ze soms een steuntje nodig bij het herkennen van gezichten en namen. 

Annie heeft naast haar 3 kinderen ook 1 kleinkind en 2 achterkleinkinderen. Volgens haar kinderen is het een genot om te zien hoe ze als 100-jarige met de jeugd omgaat. Ze houdt ervan om te ‘flauwekullen’; als er maar gelachen kan worden. 

De kinderen omschrijven hun moeder als een fijne, lieve moeder met een hart van goud. Ze wil het liefst iedereen helpen die het maar nodig heeft.