Maak kennis met vluchteling Kateryna uit Oekraïne 

De Oekraïense Kateryna woont sinds april vorig jaar, samen met haar dochters (7 en 9 jaar) en haar moeder in onze gemeente. Haar dochters gaan naar basisschool Op Koers in Varsseveld. Ze hebben het daar erg naar hun zin en spreken al bijna vloeiend Nederlands. Vorig jaar april/mei woonden ze bij de familie Stravers, hun gastgezin in Ulft. Ze werden daar gastvrij ontvangen en maakten deel uit van het gezin. “Ze hielpen ons met integreren, met het invullen van papieren, zorgden voor kleding en scholing en gaven ons grote morele steun”, zegt Kateryna. “Nu wonen we in Westendorp in een deel van het huis van de familie Keyzer-Abbink.”    

Ze heeft haar man, vader en broer moeten achterlaten in Oekraïne. Haar man is ingenieur en helpt mee bij het herstellen van de schade die is aangericht door de oorlog. “Voor de kinderen is het moeilijk”, zegt Kateryna, “ze missen hun vader heel erg. Gelukkig kunnen ze via de telefoon contact met hem houden. We proberen tijdens de schoolvakanties terug te gaan naar Oekraïne. Het is er nog steeds erg gevaarlijk. Als de sirenes gaan, moeten we naar de schuilkelder. Dat zijn angstige momenten.”  

Kateryna vindt de Nederlandse taal lastig maar krijgt het steeds beter onder de knie. Ze volgt taalcursussen op de universiteit en zit al op niveau 2. Kateryna: “Het meest waardevolle is dat de buren me Nederlands leren spreken, me corrigeren en de betekenis van uitdrukkingen uitleggen."  

In februari behaalde ze haar NIMA-A diploma en nu zoekt ze een baan in een sales- of marketing. In haar thuisland werkte ze in hun eigen bedrijf en deed de verkoop. Omdat ze de Nederlandse taal nog niet goed spreekt is het vinden van een baan lastig. Wel spreekt ze Engels, Oekraïens, Russisch en ze kan Pools verstaan.  

Keert ze terug als haar thuisland weer veilig is of blijft ze liever hier? Kateryna: “Ik wil hier graag blijven, hier voel ik mij veilig, maar mijn man wil Oekraïne niet verlaten. Ons land zal overwinnen, daar ben ik van overtuigd; maar niemand weet wanneer en daarom bouwen we nu aan ons leven hier. Ondertussen droom ik van een toekomst waarin we als gezin en familie weer samen en gelukkig zijn.  
Ik ben heel dankbaar voor alle hulp die wij - en andere Oekraïners - krijgen. Het voelt alsof we omarmd worden, dat waardeer ik enorm.”